Matka

Ten wiersz napisał mój tata w podziękowaniu swojej mamie.

 

 " Gdy poznasz smak biedy, przyjaciół los nagle wymiecie.

Samotność przytłoczy jak kłoda.

Zrozumiesz, że ona jedyna na świecie!

Pocieszy i rękę ci poda.

Jedynie to ona, co piorąc pieluchy

cieszyła się jakże radośnie.

Gdyś broił,  nie biła - dodała otuchy

nie pewna co z ciebie wyrośnie.

Gdyś padał - podała ci rękę.

Gdyś osłabł -  swe zdrowie dawała,

do snu ci nuciła cichą piosenkę.

Szczęśliwa, że właśnie cię miała.

Gdy teraz siwiutka i ręka się trzęsie

w zadumę czasami popada.

Z miłością rozmyśla , co los ci przyniesie

bo samo nic z nieba nie spada!

Przestrogi jej przyjmuj, gdyż ma doświadczenie

choć często cię drażni jej troska.

Jej miłość do ciebie ma swoje spełnienie

być Matką, to przecież rzecz boska "

                                                                                               K.K.